| lyric | 1. Nei, luegid au, wie's wätteret!
Nei, luegid au, wie's tuet!
Gottlob, as mir im Stübli sind,
’s isch währli währli guet.
O jere Jegerli, o jere jo, ei jo!
O jere Jegerli, o jere jo, ei jo!
As hüt mi Schatz nid zue mer chonnd,
das dänk i währli scho.
2. Es rägnet, was vom Himmel mag
und wättret eister zue.
Mer g’sehd ke Mönsch dur’s Strößli goh,
wott kein’ ke nasse Schueh.
O jere Jegerli, o jere jo, ei jo!
O jere Jegerli, o jere jo, ei jo!
As hüt mi Schatz nid zue mer chonnd,
das dänk i währli scho.
3. Und wo-n-i lang g’nue g’stande bi
und dänke: wär’s verbii!
So chonnd e Bursch dur’s Strößli uuf.
Wär chönnt’s au anders sii?
O jere Jegerli, o jere jo, ei jo!
O jere Jegerli, o jere jo, ei jo!
Und wenn die ganz Wält ’s Wätter schüücht,
mi Schatz, mi Schatz isch cho. |